بررسی سطح سرمی لیپوپروتئین a در بیماران مبتلا به دیابت قندی، اختلال تحمل گلوکز و مقایسه ی آن با گروه شاهد

مقدمه: لیپوپروتئین (a) [lp(a)] به عنوان یک عامل مستقل در ایجاد بیماری آترواسکلروز شناخته شده است. تغییرهای سطح سرمی این مولکول و سایر لیپوپروتئین ها در دیابت مورد توجه است، چرا که مهم ترین علت مرگ و میر بیماران دیابتی درگیری های قلبی ـ عروقی است. حتی مبتلایان به اختلال تحمل گلوکز (igt) نیز خطر قلبی ـ عروقی بالاتری نسبت به جمعیت عادی دارند. این مطالعه با هدف مقایسه ی سطح سرمی [lp(a)] بین بیماران دیابتی و مبتلایان به igt و افراد سالم غیر مبتلا به اختلال متابولیسم گلوکز انجام شد. مواد و روش ها: (112 زن با میانگین سنی 11±51 و 68 مرد با میانگین سنی 14±54 سال) در سه گروه 60 نفری منطبق با هم از نظر سن و جنس تحت عنوان دیابتی (dm) (38 زن، 22 مرد)، مبتلا به igt (37 زن، 23 مرد) و شاهد (37 زن، 23 مرد) انتخاب و پس از گرفتن شرح حال و تعیین اندازه های تن سنجی، سطح سرمی کلسترول، تری گلسیرید، hdl-c، ldl-c و lp (a) در نمونه سرم ناشتا اندازه گیری شد. یافته ها: سطح سرمیlp(a) در سه گروه تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند ( به ترتیب: 9/20±4/25dm:، 4/21±24 igt: و 9/17±6/24 میلی گرم در صد: شاهد). میزان تری گلسیرید در گروه dm نسبت به گروه شاهد افزایش داشت (به ترتیب: 5/91+6/210 میلی گرم در صد: dm، 9/71+159 میلی گرم در صد: شاهد) (04/0 =p). سطح hdl-c در گروه ها تفاوت معنی داری نداشت. هم چنین hdl-c در هر سه گروه از میزان توصیه شده برای پیشگیری از بیماری عروق کرونر کمتر بود (میانگین در سه گروه 7/8±4/37 میلی گرم در صد).سطح سرمی کلسترول تام و ldl-c در دیابتی ها نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (به ترتیب: 4/35±3/222 میلی گرم در صد: dm، 5/46+7/191: شاهد و 4/32±2/141 میلی گرم در صد: dm، 6/36±0/119 میلی گرم در صد: شاهد) (007/0 p< و 03/0 p<). در مبتلایان به igt سطح لیپیدها در مرتبه ای بینابینی نسبت به گروه شاهد و دیابتی قرار داشت که البته هیچ کدام از این تفاوت ها از نظر آماری معنی دار نبودند. نتیجه گیری: به نظر می رسد ابتلا به دیابت وigt اثری بر سطح سرمی lp(a) ندارند.